Over de verschillende uitscheidingsorganen en hun belang hebben we al geschreven. Kortom, alles wat het lichaam binnenkomt, moet het ook weer verlaten. Sommige stoffen heel snel, andere blijven lang zitten, worden geïnstalleerd, maar uiteindelijk vervangen.
Het blijft dus hetzelfde: alles wat erin komt, moet er ook weer uit. Het lichaam heeft zijn manieren en middelen om dit reinigingsproces zeer efficiënt uit te voeren. Eerst en vooral de lever, die onder meer tot taak heeft stoffen af te breken, niet-toxisch te maken en bruikbare stoffen terug in de circulatie te brengen. De lever en de nieren kunnen hun werk niet goed doen als de stofwisseling wordt beperkt en het organisme te zuur is. Normaal gesproken en bij een evenwichtige voeding is er een zuur-base balans in een gezond lichaam. Maar de omstandigheden kloppen niet meer. De meeste dieren zijn zuur door hun voeding en veel medicijnen. Hoe herken je dat? Het meten van de pH-waarde in het bloed heeft weinig zin, omdat de pH-waarde van het bloed altijd rond de 7,4 schommelt en er slechts een honderdste van afwijkt. Afwijkingen daarbuiten zijn levensbedreigend en dodelijk.
Daarom doet het lichaam er alles aan om dit relatieve evenwicht (pH 7,4) in het stromende bloed te handhaven. Omdat er in de overgrote meerderheid van de gevallen een overmaat aan zuren is, worden deze opgeslagen of tijdelijk opgeslagen in het bindweefsel, in pezen en ligamenten en ook, met name dodelijk, in de intercellulaire vloeistof totdat ze later worden afgevoerd. Het bufferend vermogen van het lichaam voor het op peil houden van de pH-waarde in het bloed bij het opnemen van zuren is aanzienlijk, anders zou de pH-waarde bij elke maaltijd met zure componenten snel moeten dalen, met onmiddellijke dood tot gevolg. Basen dienen om metabole zuren te neutraliseren en de functies van de basofiele organen zoals de speekselklieren, pancreas, lever, Brunner's klieren en de 12-vingerige darm te bevorderen of te garanderen
