Om ervoor te zorgen dat de organen en orgaansystemen op een gecoördineerde manier samenwerken, moeten ze met elkaar communiceren. Deze communicatie werkt via het zenuwstelsel via elektronische prikkels en het endocriene systeem via chemische signalen.
Hormonen werken doordat ze via het bloedvatenstelsel van de plaats van hun vorming naar de plaats van hun werking worden getransporteerd. Zeer kleine hoeveelheden van een hormoon zijn voldoende om reacties in het aangesproken doelorgaan op te wekken. Hormonen zijn niet soortspecifiek, d.w.z. hormonen van hogere dieren kunnen ook effect hebben op andere dieren en mensen. Daarom zijn hormonen zoals B. oestrogenen die in het milieu terechtkomen, veroorzaken aanzienlijke problemen.
Het endocriene systeem staat ook bekend als het endocriene systeem, wat een systeem betekent dat 'naar binnen scheidt'. Dat is de reden waarom endocriene klieren ook wel endocriene klieren worden genoemd, omdat ze hun afscheidingen (hormonen) in het lichaam afscheiden. De afgifte van hormonen uit de klieren is ofwel gebeurtenisgestuurd of intermitterend in regelmatige ritmes. Deze kunnen plaatsvinden in minuten (insuline), uren (hormonen van de geslachtsklieren), maanden (menstruatiecyclus) of seizoenscoupes (geslachtshormonen). Hormoonklieren behoren deels tot het zenuwstelsel, deels tot het spijsverteringsstelsel en deels tot het buikvlies. Hormonen beïnvloeden onder andere groei, stofwisseling, voortplanting, psyche en gedrag. Er is een heel scala aan planten die hormoonachtige stoffen bevatten, dit worden fytohormonen genoemd. Andere plantaardige actieve ingrediënten kunnen de productie van hormonen ondersteunen, hormoonproductie moduleren of zelfs remmen.
